Leeds ferðasaga þriðji hluti

Það hefur gengið hægt að klára ferðasöguna, þannig að ég fer hratt yfir sögu til að ljúka ferðasögunni.

Mánudagur 10.12

Dagurinn var ekki tekinn jafn snemma og fyrri daga.  hluti hópsins hélt á Old Peacock barinn fyrir utan Elland Road um kl. 11 og skylduviðburðurinn, hamborgari á Old Peacock var framkvæmdur.  Eðalsubbuborgari.  Gamli kallinn sem var þarna 2005 sat ennþá þarna í sama sætinu (þá komum við fyrir hádegi líka).  Við pöntuðum taxa til baka, og um það leyti þegar við vorum að kíkja eftir honum, kom annar hópur okkar íslendinganna og var á leið á Billy´s bar, sem er staðsettur á Elland Road og við ákváðum að fylgja með.  Það reyndist góð ákvörðun því sá hópur hafði frétt af því að nokkrir leikmenn væru á leið í verslunina til að árita, þannig að við hittum nokkra góða Leedsara, þó þeir séu nú ekki frægustu leikmenn heims.

Seinni part dagsins kvöddum við svo hópinn og héldum til London.  Nánar tiltekið á St. Giles hótelið.  Fyrir áhugasama heitir Clock Bar núna Lazy Dog Bar og er orðinn voða fanzý.

 En við tókum það rólega um kvöldið, töltum um Oxford Street og Soho.

Þriðjudagur 11.12

Ég man ekki eftir að hafa labbað jafn mikið á einum degi og þennan kalda þriðjudag í London.  Vorum komnir út um kl. 9, tókum lestina að Thames og svo löbbuðum við London á enda.  Tókum kannski klst pásu í heildina í labbinu til kl. 17:00.  Sáum í raun alla helstu staðina í London, og ég fékk einnig nýja sýn á þessa frábæru borg þar sem ég hef verið vanur að taka undergroundið í of miklum mæli milli staða.  En síðasti klukkutíminn í London fór í verslunarferð, sem okkur fannst samt full mikill tími. Fórum í hina mögnuðu unglingaverslun, Abercrombie og Fitch.  Sú verslun minnti mig frekar á skemmtistað en fataverslun, en pabbi hafði miða frá Karen hvað átti að kaupa og hvað átti ekki að kaupa ef eitthvað var til og að kaupa skildi 2 flíkur af þessum 5 og svo framvegis.  Allt voða flókið, en starfsfólkið var greinilega vant vitlausum túristum að kaupa fyrir ættingja sína, þannig að þjónusta var mjög góð þarna, en verðlagið fáránlegt.  Hverjum dettur í hug að borga 8000 ISK fyrir hettupeysu af því að hún er merkt ákveðnu vörumerki??  Rétt svar: systur minni!!

Heimferðin var svo tíðindalítil alveg að Leifsstöð, en ferðataska pabba gamla skilaði sér ekki.  Ómerkt taska sem líktist hans var á færibandinu, þannig að við grunuðum að einhver hefði farið töskuvillt.

Eftirmáli: Stóra Peysumálið

Grunurinn reyndist réttur, eigandi ómerktu töskunnar hafði samband við Flugleiði og hafði vitlausa tösku í höndunum og kom henni til skila fljótt og örugglega (enda fékk hann ekki sína fyrr en hann hefði skilað henni)  Þá kom í ljós að eina peysu vantaði.  Þá var haft samband við þann sem tók töskuna, sem reyndist af erlendu bergi brotinn, og talaði hann um að vinur sinn hefði kannski haldið að hann ætti peysuna.  Það tók nokkur símtöl og nokkra daga innheimta peysuna, og það var ekki fyrr en orðin tryggingar og lögregla voru komin í spilið, en það þurfti að fara heim til þessa vinar og sækja hana.  En allt endaði þetta vel þrátt fyrir mikinn farsa.