óþolinmæði og verslunarferðir

Ég er einn af þeim sem þykir með endemum leiðinlegt að versla eða rölta í búðir, ef matvörubúðir eru undanskyldar.  Ég verð óþolinmóður eftir korter, og pirringurinn er kominn innan hálftíma, og ef verslunarferðin er ekki búin eftir 45 mínútur spring ég yfirleitt og dreg konuna útúr mátunarklefanum og segi henni að drífa sig núna elleger taka strætó heim.  Enda í þetta eina skipti á ári sem ég fer og ætla að versla föt á mig, finn ég flíkur sem passa og mér líst vel á, og kaupi þrjár.....reyni samt að hafa þær ekki allar í sama litnum.

Ég er samt búinn að finna lausn á þessu, og veit nú hvernig ég get farið í búðir án þess að strressa mig.  Taka Lilju með mér í verslunarferð.  Við kíktum í IKEA í gær eftir leikskólann, einfaldlega vegna þess að við nenntum ekki heim strax.  Þarna röltum við um í rólegheitunum, hún fékk að hlaupa ef hún vildi, sitja í kerruni ef hún vildi eða standa í kerrunni ef hún vildi.  Ef ég sá eitthvað sem okkur hugsanlega vantaði, spurði ég hana álits, og keypti ef hún samþykkti.  Þannig keypti ég hlýja inniskó, auðvitað bláa þar sem það virðist vera uppáhaldsliturinn hennar þessa dagana, og veggklukku í tölvuherbergið. (NB. klukkan var auðvitað átta)  Þegar inní barnahornið var komið varð hún ansi glöð og lék sér þar í smá tíma, í rennibrautinn og litlu einsmanns plastvegasalti.  Ég ætlaði nú að kaupa slíka græju handa henni, en þegar við komum að sjálfsafgreiðslulagernum og ég fann þetta aftur spurði ég hana hvort ég ætti að kaupa svona handa henni.  hún svaraði brosandi "Nei". Hún veit hvað hún vill þessi elska og hefur skoðanir á hlutunum.  Svo var auðvitað endað í IKEA pylsu þar sem Lilja sporðrendi tveimur með engu.  Eplið fellur sjaldan langt frá eikinni